Mbutu

Mbutu

Cuamu nu tesoru, si non si trova non è nu fhurtu.
Mi siantu viantu, supa nu bordu e nu mbutu.
Ti vighiu a tia seduta e l’atra parta
si uncunu u mova, scivulamu e parta a parta.
Quandu a via si sringia e ni ligarighia;
duapu ammu vena ncunu pemmu in stroghia.
Quandu pianzu ca tu pua essera a nu passu
m’arriva a faccia tua chi non vighiu spessu.
U ghjuarnu, ma ricuardu e pua ma scuardu
pemmu a pianzu cuamu a nu mara fhundu 
e cu na barca e cu na vela m’apuazzu navigara.
Prima a n’uacchiu pua a l’atru ancora
cuamu laghi chi nangianu culura
quandu arrivu vicinu esta nu spettaculu e vidira.
Scindu versu u miantu e costeggiu u nasu
arrivu a li labbra e nu puacu mi ripuasu 
ci porria puru naufragara e de sulu sopravvivira.
Sugnu caddi e sannu e tia, m’abbastanu u mi fhannu sognara. 
Basta mu respiri e i veli si gonfianu
pemmu a circunnavigu, mi basta nu sbadigliu,
supa a frunta m’abbandunu e mi ripighiu.
Si latri pua ti vidanu di ponnu dira:
“hai supa u frunta ncunu, chi ti vola amara.”